A Prudent Strategy for the Ethiopian Centre

I write this now because soon the TPLF will be history, and we will have to proceed with building a peaceful and stable Ethiopian political environment... Before the TPLF's recent acts of terrorism, many Ethiopia politicans and pundits that consider themselves centrists were attacking Prime Minister Abiy's administration for its inability to deal with ever increasing instances of ethnic cleansing, especially anti-Amhara ethnic cleansing, taking place throughout the country. Many of these politicians and pundits are now fully on side with Abiy on the issue of the TPLF insurrection.

A year and a half ago, I tried to makes sense of the (incessant) criticism of Prime Minister Abiy Ahmed and his government. Much of the criticism has to do with two points:

1. The federal and Addis Ababa government's real or perceived bias in favour of Oromos in handing out services and entitlements such as land, employment, etc.

2. The federal government's not preventing repeated instances of ethnic murder and ethnic cleansing of mostly Amharas but also others in Oromia, Benishangul, and SNNP regions.

Before I continue, I ask you to keep in mind the following quote: “When people realize things are going wrong, there are two questions they can ask. One is, ‘What did we do wrong?’ and the other is, ‘Who did this to us?’ The latter leads to conspiracy theories and paranoia. The first question leads to another line of thinking: ‘How do we put it right?’” Bernard Lewis

Of course, criticism has its place and is sometimes necessary. But the context has to be right. In today's Ethiopian political context, virulent criticism of Abiy to the point of advocating for his ouster (along with ethnic nationalists and the TPLF) simply does not make sense. Let me explain.

Fanning anti-Abiy sentiment can have one of two goals:

1. Creating a situation where Abiy steps down or is ousted from power.

2. Putting Abiy under pressure to do more to get rid of Oromo bias and stop ethnic cleansing.

Let's address the first goal. In a scenario where Abiy is ousted from power, it's of course important to consider who or what will step into the vacuum! Does the centre have any political organization or structure that is ready to take over power? The answer is clearly no. The centre has no party, no organization, no civic society, no deep state network that is ready to take over leadership of the country. In fact, in terms of organization and structure, the ethnic nationalists are much more organized than the centre. Thus, if Abiy is ousted from power, we will have a power vacuum which will be filled with chaos, and the ethnic nationalists will have the advantage over the centre. Clearly Abiy being forced from power goes against the interests of the centre. Those politicians and pundits who don't like his policies or execution of policies must first establish a viable alternative organization and power structure before advocating for Abiy's ouster. Otherwise it will be 1991 again.

The second goal seems more realistic, but it isn't... Undoubtedly, criticism from centre politicians and pundits puts pressure on Abiy. Along with the criticism from the public at large, which feels more and more vulnerable with the increasing incidents of ethnic cleansing. The question is how can he respond to this pressure. Is the pressure enough for Abiy to start doing more about Oromo bias and tackling ethnic cleansing? My answer is no. For two reasons. First, the ethnic extremism embedded in the OPDO has been passed on to the Prosperity Party's Oromia branch. From municipal mayors to police chiefs to rank and file civil servants all the way up to top party officials, there are various degrees of ethnic extremism. If one takes a town like Shashemene, the mayor, police chief, kebele and woreda officials, etc., are all some some shade or another of ethnic extremists. In a situation like this, Abiy cannot simply replace all of these officials. That would be politically dangerous. He has to make due with what he has. The second reason is that the ethnic extremists have organizations that are powerful and capable of troubling the government. They can inflict terror, ethnic cleansing, produce protests, sabotage, etc. Because of this, Abiy's government has to tread carefully in managing ethnic extremism, especially Oromo ethnic extremism. Expecting the government to be able to simply purge all ethnic extremists is unrealistic. For these two reasons, pressure from the centre on the Abiy government to put an end to Oromo bias and ethnic cleansing, though somewhat useful, cannot fix the problem. He simply cannot respond fully to such pressure.

So, if Abiy's ouster from power is not good for the centre, and if putting pressure on him is not that helpful, what can centre politicians and pundits do to bring about the desirable result of ending ethnic cleansing and reducing Oromo bias (the latter is not for me a very big issue - we should accept Oromo bias for the near future)? What centre politicians and pundits can do is start and focus on the difficult work of creating organizations, parties, lobbies, civil societies, and deep state networks that can exert real power in the country and counteract ethnic nationalism. This includes joining current institutions, including the government and the ruling party, and exerting influence from within. This is a critical aspect to the struggle.

It is only via a critical mass of organization that ethnic nationalism and radicalism can be tackled in a prudent and effective way, by the use of overwhelming and targetted soft power. The federal government alone cannot do this because ethnic nationalism is too embedded in government institutions and amongst the public. So I would expect our politicians and pundits to remove their focus from complaining about Abiy and his government, to building a centrist political and civic force that is able to peacefully, prudently, and effectively combat ethnic radicalism

ድላችን ጦር ሜዳ ላይ እንዳይቀር

ህወሓት በጦር ሜዳ መሸነፉ የሚቀር አይመስለኝም። ጊዜ ይፈጅ ይሆናል፤ በርካታ ጉዳት ይደርስ ይሆናል፤ ግን የኢትዮጵያ መንግስት ህወሓትን ይቆጣጠረዋል። ትልቁ ጥያቄ ግን «ከዝያስ?» ነው። የፌደራል መንግስት ብቻውን በትግራይ ክልልም በመላው ኢትዮጵያም ሰላም ሊያሰፍን ይችላል ወይ?

የሚችል አይመስለኝም። የጠ/ሚ ዓቢይ አህመድ መንግስት ላለፉት ሁለት ዓመታት ከባድ የፖለቲካ ስራ ሰርቷል። መንግስቱ ብዙ ነገር ቢሳካለትም የቀሩት ችግሮች ብዙና ከባድ ናቸው። ሽብር፤ የዘር ጭቆና፤ ማፈናቀልና ግድያ ቀጥሏል። መንግስት እነዚህን ችግሮች እስካሁን ሊፈታ አልቻለም። (አንዳንዶች መንግስት እንኳን ሊፈታው የችግሩ አካል ነው ይባላል ግን ለኔ ይህ ስሜታዊነት ነው።)

መንግስት እነዚህን ችግሮች ለምን መፍታት አልቻልም ለሚለው ጥያቄ መልሴ ብቻውን ሊፈታው ከአቅሙ በላይ ነው ነው። መንግስት ችግሮቹን ለመፍታት የህዝብ ጠንካራ ስሜታዊ ሳይሆን ተግባራዊ ትብብር ያስፈልገዋል ግን ይህን እስካሁን በበቂ ደረጃ አላገኝም። 

የህዝብ ተሳትፎ አስፈላጊነትን ለመረዳት ያህል እስቲ የህወሓትን ትግል እንመልከት። የህወሓት አመራር፤ አባላት፤ የአባል አክስትና አጎት፤ አያት፤ ልጅ፤ ወዘተ ናቸው ለህወሓት የሚታገሉት!! ለዚህም ነው ስምንት ሚሊዮን ህዝብ ወክላለው የሚል ድርጅት ሀገር ሙሉን የገዛው እና ዛሬ የሀገር መንግስት ሊሞግት የቻለው። ሁላችንም የናውቀው ግን ለመናገር የሚያሳፍረን ነገር ነው። ሀውሓት ከጫካ እስከ መንግስት እስከ መቀለ ስደት በሄደበት ጉዞ ታላቅ የተቀናበረ የምሁራን፤ የሊሂቃን፤ የነጋዴና የህዝብ ድጋፍ ኖሮት ነው።

የጠ/ሚ ዓቢይ መንግስት ግን እንደዚህ አይነት የተቀነባበረ የተግባር ድጋፍ በበቂ ደረጃ የለውም። ላለፉት 50 ዓመታት ጣቅላላ የ«አንድነት» ፖለቲካ ጎራው እንደ ህወሓት ወይንም ሻቢያ ትልቅ የፖለቲካ «ማሺን» ኖሮት አያውቅም። ለዚህ ነው ህወሓት በቁጥር ትንሽ ሆኖ የአንድነት ጎራውን ለሰላሳ ዓመት በቀላሉ የተቆጣጠረው።

የአንድነት ፖለቲካ ጎራው ከዚህ ግድ መማር አለበት። የሀገር ህልውና ጉዳይ ነው፤ ካሁን ወድያ በመንግስት ብቻ መመካት አይቻልም። እንደ ህወሓት እና ሻቢያ በሁሉም የህብረተሰብ ክፍል የተሟላ የፖለቲካ ማሺን ያስፈልገዋል። ሁላችንም ከነ አክስት አጎቶቻችን በተናጠል ሳይሆን በተቀነባበረ መልኩ ተሳትፈን አብረን መስራት አለብን። በዚህ መንገድ ለአንድነትና ለሰላም ፖለቲካ ከታገልን ስኬታማ እንሆናልን። እንኳን ትናንሽ ተቀናቃኞች እንደ ህወሓት የዓለም ግዙፍ ሀገራትንም መቋቋም እንችላለን። አለበለዛ ለመንግስት ብቻ ትተነው የራሳችን ተሳትፎ በተናጥል የወሬ ድጋፍ መስጠት ከሆነ እድላችን አነስተኛ ነው የሚሆነው።

The Blame Game Does Not Work

Along the way, some of our politicians, intellectuals, and commentators seem to have latched on to the silly idea that with enough negative commentary, they can mobilize a political force to fulfill their aims! "If we criticize Abiy enough, we'll get people to take action against him or he'll be forced to change,", they say.

Well, we have seen over 27 at least that this patently does not work. There was ample propaganda against the TPLF, and yet it was not because of this propaganda that people resisted and revolted. They resisted mainly for one reason - Tigray/TPLF favouritism that they experienced and perceived in their everyday lives. Note, that they experienced and perceived in their everyday lives, not what they were told by opposition media and politicians. Every protest, voiced and silent, was against this 'Tigrean domination'.

When the 'great change' came about, the change agents were not opposition politicians or media, but from within the EPRDF. This amply illustrates how weak the Ethiopian nationalist opposition was (and is). Even after 27 years, it had not mobilized into a powerful enough force to become the main change agent.

One of the reasons for this was the silly strategy of focusing entirely on the 'blame game' on negative propaganda about the TPLF, and completely neglecting the necessary task of mobilizing a powerful Ethiopian nationalist party and/or civic organization. This resulted in no one working on the task of mobilization, an extremely difficult task at that, and no results.

Unfortunately, even today, most of our politicians and commentators are stuck in this same old mentality of focusing on others, this time Prime Minister Abiy, the ODP, OLF, NAMA, etc. Yes, some of our intellectual class have come to understand that we have to focus on our own agency, but these are still few and far between. But this cannot continue like this. Things must change. A powerful, well-funded, and mature Ethiopian nationalist organization is a sine qua non for the survival of the nation, and as such deserves our full attention. Politicians, intellectuals, and commentators, I urge you to stop the blame game; I urge to stop blaming everything on 'others'; and I urge you to dedicate yourselves fully to the task of mobilizing Ethiopian nationalism.

"Naive Abiy Supporters..."

A lot of our political chattering class, and dare I say the general population, has become apprehensive, suspicious, or even downright hostile towards Prime Minister Abiy Ahmed. That's fine, but as usual, the conversation around this issue is neither intelligent nor constructive - it has devolved into a schoolyard argument over Maradona vs Pele or some such silliness.

I submit the following hopefully intelligent and constructive approach to the issue. Either Abiy is:

1) Competent but under severe pressure from ethnic nationalists who hold significant power within his party and Oromia Regional government
2) Under severe pressure but incompetent
3) A secret Oromo ethnic nationalist who's been fooling us all along

Which of the above really does not matter! Because no matter which is the case, the only way forward is for the Ethiopan nationalist political class to organize itself into a powerful, well funded, and tactically intelligent movement. This movement must have the following characteristics:

1) Aim to reduce ethnic nationalism
2) Aim to bring about a citizenship based constitution
3) Reason that ethnic federalism is a not an ideological problem but a practical one - it has been empirically proven to be a constant source of conflict and might cause a failed state
4) Take very moderate and measured positions so as to avoid being a target, and to avoid costly mistakes
5) Cooperate fully and more importantly show and communicate that it is cooperating fully with the government
6) Engage a competent and even clever communication strategy
7) Engage a mass membership and infiltrate all institutions and regions in the country, as all political lobbies do.

Now let's see how this movement can reduce conflict and bring about a peaceful citizenship-based politics no matter what Abiy is:

1) Abiy is competent but under severe ethnic nationalist pressure - the Ethiopian nationalist organization will bolster him from the other side and strengthen the centre, and this will help Abiy overcome the ethnic nationalists.

2) Abiy is incompetent and under severe pressure - the Ethiopian nationalist organization will tangibly help Abiy manage the pressure and provide candidates to work within Abiy's government. It will also present itself or an associate party as a competent alternative to Abiy in the next election.

3) Abiy is a secret ethnic nationalist - the Ethiopian nationalist organization will slowly and tactfully force him towards its agenda or wrest power away from him.

So no matter what, the only and necessary solution to Ethiopia's current political predicament is for the Ethiopian nationalist political camp to overcome its disastrous 50 year history and organize itself into a serious movement.

If this is the case, why are we spending so much time talking about whether to love or hate Abiy? When whether we love or hate him doesn't matter in the end?

I submit that this is a continuation of Ethiopian nationalist 'opposition' politics of the past 40 years. We are woefully disorganized. From the EDU to the Socialists to Kinijit, we have an endemic disease of infighting. While the likes of the EPLF and TPLF formed strong, competent, and well-funded (raising tens of millions of dollars per year), we spent our time nitpicking our differences and blaming Ethiopia's problems on our 'enemies', instead of taking responsibility for our failures. So, even today, in order to avoid facing our failures, in order to avoid facing our shame, we focus on playing the blame game. Blame Abiy, or blame ethnic nationalists, or blame Ginbot 7, or blame NAMA, and on and on.

But it appears things have come to a head. The TPLF is gone, the field is open, but severe conflict seems around the corner. We Ethiopian nationalists simply have to organize ourselves now. We have to overcome our decades long disease of disorganization.

So, intelligent and constructive political commentators, intellectuals, and politicians, I again humbly ask you to refrain from the silly discussions around Abiy, and dedicate every ounce of your energy towards creating the huge Ethiopian nationalist political/civic machine that our country needs now. No more picking fights with each other. No more blame game. Focus entirely on the task at hand. Otherwise we have no one to blame but ourselves!

ብራቮ ስዩም ተሾመ፤ ጸንፈኞቹ ተደራጅተው የኢትዮጵያዊነት ጎራው አለመደራጀት ነው ሀገራችንን የሚያጠፋው

ይህን ውይይት በድምብ አዳምጡት። ጸንፈኞቹ ገጀራ ይዘው ህዝቡንም መንግስትንም ሲያስፈራሩ የኢትዮጵያዊነት ጎራው ምንም ፖለቲካ ኃይል ያለው አደረጃጀት የለውም። እነ ዓቢይ ጸንፈኞቹን ትተው ኢትዮጵያዊነትን ቢከተሉ ኦዴፓ ሲዞርባቸው የሚመኩት የኢትዮጵያዊነት ኃይል የለም! ጎበዝ፤ እረ ቶሎ ብለን እንደራጅ።

፩) የ100 ሚሊዮን ብር ቡጀት
፪) አንድ ሚሊዮን አባላት
፫) አንድ ለአምስት አደረጃጀት

ይህን ካደረግን ሰላም ይሰፍናል።

«ዓቢይ ከዳን» የሚለው ትርከት ይጠቅመናል ወይ?

የኢሳት ተንታኞች ኤርሚያስ ለገሰ እና ሃብታሙ አያሌው አቢይ እየዋሸላቸው ኦዴፓ የክህደት ስራ ሰሩ የሚል ትርክት ጀምረዋል። ይህ ትርክት ለኢትዮጵያዊነት ኃይሉ እና ለአዲስ አበባ ህዝብ ትግል ይጠቅማል ዋይ ነው ጥያቄው?

እንደሚገባኝ ይህ ትርክት ሁለት አላማ አለው፤

፩) የአዲስ አበባ ህዝብ እና ሌላው የኢትዮጵያዊነት ጎራውን ለማስነሳት
፪) የዓቢይ መንግስት (እና ለማ እና ኦዴፓ) ላይ ጫና መፍጠር

እስቲ «ዓቢይ ከዳን» የሚለው ትርከት እነዚህን ግቦች ሊያሳካ ይችላል ወይ ብለን እንመልከት...

፩) «ጠላቶችን» በኃይል በመተቸት ህዝቡን ማነቃቃት እና ማስነሳት ኢሳት እና ሌሎች ለረዥም ዓመታት የሞከርነው ስልት ነው። አልሰራም ነው የምለው። የፖለቲካ ለውጡ የመጣው ህዝቡ የትግሬ የበላይነት እና የህወሓት ጭቆና ስለበቃው ነው። የበቃው ደግሞ «እየተቆንክ ነው» ስለተባለ አይደለም፤ የለት ኑሮው ስለሆነ ነው። ይህ የሚያሳየን የ«ለቅሶ ፖለቲካ» ማለትም ጨቋኝን መተቸት እና ስለ ጨቋኝ ማልቀስ ህዝቡን አያስነሳም። ስለዚህ አሁንም «አቢይ ከዳን» ማለት ህዝቡን አያስነሳም። ህዝቡ አሁን የሚያስፈልገው ጠላት አይደለም፤ ጠላቱን ያውቃል።

፪) የዓቢይ መንግስት ይህን አይነት ጫና አይመልስም። መንግስቱ/ኦዴፓ ጸንፈኞቹን የሚያስተናግደው አምኖበት ነው፤ ተገዶ ነው፤ ወይንም የረዥም እቅድ ስልት ይህን የወረ ጫና ምንም አይቀይረውም። በጸንፈኝነቱ አምኖበት ከሆነ ከኃይል በቀር ምንም አይመልሰውም። ተገዶ ከሆነ አሁንም ኃይል ነው አስገድዶ የሚመልሰው። ስልት ከሆነ ደግሞ አሁንም የኛን ጫና ignore ማድረግ ግድ ይሆንበታል ግቡ እስኪሳካ።

ሰልዚህ «ዓቢይ ከዳን» የሚለው ትርክት ግቦቹን አያሟላም። እርግት ለስሜታዊ ጩኸት እና እሮሮ ይመጫል። ግን ሰከን ብለን ካሰብነው ጥቅም የለውም።

አልፎ ተርፎ ጉዳት አለው። እንደተለመደው ገመደራጀት ስራችን distract ያደርገናል። ለ27 ዓመት እየጮህን ችግራችንን ህወሓት ላይ እያሳበብን መደራጀት አልቻልንም። እነ ዓቢይ መጥተው ህወሓትን አባረሩልን። አሁንም የመደራጀት አለምቻል በሽታችን ላይ ከማተኮር ፋንታ የ«አቢይ ከዳን» ትርክት ላይ ካተኮርን የትም እንቀራለን።

ሌላው ጉዳት ለፖለቲካዊ የዋህነት/ጅልነት እጃችንን መስጠት እና ትክክለኛ ግንዛቤ ማጣት ነው። የዓቢይ መንግስት የህወሓትን አገዛዝ ለመድገም ነው ከመጀመርያ የተነሳው ማለት እጅግ የተንሸዋረረ አመለካከት ነው። ፖለቲካ የalliance ጉዳይ ነው። ከማን ጋር ነው የምንጋራው እና ጥቅማችን የሚመሳሰለው የሚለውን ነገር አብጥረን ማወቅ አለብን። እና ዓቢይን ከነ ኦነግ ጋር መቀላቀል አደገኛ የዋህነት ነው።

ስለዚህ ሰከን እንበል። ይህ ሁሉ ችግር የመታው ባለመደራጀታችን ነው። የአንድ ዓመት እድል አልፎናል። እስካሁን የኢትዮጵያዊነት ኃይሉ እና/ወይንም የአዲስ አበባ ህዝብ 100 ሚሊዮን ብር በጄት ያለው እና ሚሊዮን አባል ያለው ድርጅት መፍጠር ነበረበት። የፓርቲ አባላትን አሰልጥኖ ቢያንስ አዲስ አበባን በአንድ ለአምስት መቆጣጠር ነበረበት። በየመዋቅሩ ሰው ነአ ድር መዘርጋት ነበረበት። ይህን ሁሉ አላደርገንም። ባልማረጋችን ነው ችግሮች የቀጠሉት። አሁንም «ዓቢይ ከዳን» ብለን ማልቀስ ይህንን ግብ አያመጣም። ዋና ግባችን ላይ ብናተኩር ይሻላል።

የሰከነ አስተያየት ስለ ዓቢይ እና ኦዴፓ

ስሜታዊ መሆን አይበጅም... ይህን የፍፁም ፈቃዱ ትክክለኛ ትንታኔ ያንብቡ።

(https://www.facebook.com/fitsum.fikadu.96/posts/2138544319567816)

ቁምነገሩ ጦርነቱን ማሸነፍ ነው

በቅድምያ በአደጋው ለተጎዳነው ሁሉ ፈጣሪ መፅናናት ይሁነን እላለሁ።አዎ እርሱው ፈጣሪ ኢትዮጵያዬን እንዲህ ካለው ሃዘን ሁሌም ይጠብቅልን እያልኩ በሰሞኑ የፖለቲካችን ፈተና ዙሪያ እንዲህ እንደሚከተለው ልል ወድጃለሁ።

የዶ/ር አብይ ቡድን ማለቴ ቲም ለማ ሃገርን አንድ ለማድረግ ከፍተኛ ትግልና ውጥረት ውስጥ ሆኖ ይታየኛል።ጁሃር (ኦነግ፣ ቄሮ) እነርሱን (ማለትም ቲም ለማን) ከኦሮሞ ህዝብ ጋር ለማጣላት ጠንክሮ እየሰራ መሆኑን አምናለሁ። እነርሱም ይህ ስለገባቸው ህውሃትን ቀስ በቀስ ድባቅ የመቱበትን ያንኑ የተለመደ ለዘብተኛ የሚመስል ግን ውስጠ ወይራ አካሄዳቸውን እየተገበሩበት ይገኛሉ። እነዚህ ብልህ መሪዎች መሬት እስከሚይዙ ድረስ ለህውሃት ተገዢና ተልመጥማጭ መስለው እንዴት አዘናግተው በጡረታ ስም ገሸሽ በማድረግ ከዚያም ጊዜ ጠብቀው እነዛኑ አይነኬ መሣይ የህውሃት መሪዎች ወደ ማሰር ውስጥ እንደገቡ ሳስብ፤ ይሄ በስሜት የሚነዳው ህዝባችን በሚፈልገው ፍጥነት ባለመሄድ ውስጥ ውጤት እንዳለ ያሳዩኛል።የእነዚህ ሰዎች አካሄድ ልክ እንደ ሺቭ ኬራ አባባል ዓይነት ነው።ማለትም፦ አሸናፊነት ማለት እያንዳንዱን የጦር ግንባር ማሸነፍ ማለት ሳይሆን ጦርነቱን ማሸነፍ ማለት ነውና።

ጁሃር በዚህም በእዛም ብሎ፤ "እኛ ከየኦሮሞ ህዝብ ጥቅምና አጀንዳ ይልቅ የምናስቀድመው የኢትዮጵያ ህዝብን አጀንዳና ጥቅም ነው" ብለው ዛሬውኑ በአደባባይ እንዲናገሩ ለማድረግ ያልወጋጋቸው ቦታ የለም። ም/ቱም ለእርሱ እንዲህ ማስባል ማለት እነርሱን ለአንዴና ለመጨረሻ ጊዜ እስካሁንም በጥርጣሬ እያያቸው ካለው ከቄሮና ፅንፈኛ የኦሮሞ ብሄርተኞች ጋር ሙሉ ለሙሉ ማቆራረጥ እናም ቦታቸውን (ምርጫ ባስፈለገ ጊዜም ሆነ በአዘቦቱ ጊዜ) በኦነግ ማስቀማት ብሎም የእራሱን ርካሽ ተወዳጅነት በአክራሪ ኦሮሞ ብሄርተኞቹ መካከል ያለስጋት ማስፈን መሆኑን ስለሚያውቀው ነው።በከፍተኛ ፈተናና ጫና ውስጥ ያሉት ኢትዮጵያውያኑ ብልሆቹ መሪዎች ግን ገብቷቸዋልና፤ ቪዥናቸውን ከዳር ማድረስ እንዳለባቸው ስለሚያውቁ መረጋጋት ያለበትን በማረጋጋትና ባላንስ በመስራት ስራ ላይ ናቸው።

ኢትዮጵያውያኑ መሪዎች አዲስ አበባን ለኢትዮጵያውያን ሁሉ ብቻ በእኩል እንድትሆን እንደሚመኙ ግልፅ ማሳያው እኮ፤ መጀመሪያውኑ የኮንዶሚኒየም ዕጣ ማውጣታቸው ነው።ከዚህ በተጨማሪም አገር ሰላም ብሎ የኮንዶሚኒየም እጣ ያወጣው ደግሞ የኦዴፓ አባላቸው ማለትም ታከለ ሆኖ ሳለ ወዲያውኑ የጁሃር ጫጫታ ወደ ደም ማፋሰስ ሊሻገር መሆኑ ሲገባቸው፤ ፅንፈኞቹን ለማረጋጋትና የኦሮሞን ህዝብ ለማሳመኛ የሚሆናቸውን ጊዜ ለመግዛት የሆነ ዓይነት መግለጫ "በሌላኛው" የኦዴፖ ገፅ አውጥተው ጉዳትን ተከላክለዋል። ዳሩ ግና በስሜት የሚንቀለቀለው የህዝባችን አካል ጠረጠራቸው። እነርሱ ግን ምንተዳቸው፤ ግባቸው የብሄር ፖለቲካን ከኢትዮጵያ ምድር ለመጨረሻ ጊዜ ማጥፋት ነውና፤ ይኸው ውጥናቸው ሲሳካ ለሁሉ ምላሽ ይሆነናል በሚል ተስፋ አሁንም ዋና ስራቸው ላይ ናቸው። አዎ በብሄር ፖለቲካ ሃገራቸውን እንዲህ ቁምስቅሏን በማሳየት እያንገላታት ያለውን ኢህአዴግንም ሆነ ኦዴፓቸውን ፍርስርስ አድርገው በህብረብሄራዊ ፓርቲ መተካት ደግሞ፤ የለዘብተኛ መሳይ አካሄዳቸው የመጨረሻ ግብ በዚያውም የጁሃርም ሆነ የኦነግ አሊያም የወላጃቸው የህውሃት ወይም ደግሞ የሌሎች ዘረኛ መሰሎቻቸው ሁሉ ሃሳቦች ግብአተ መሬት እንዲሁም የኢትዮጵያዬ ትንሳዔ መሆኑ ገብቷቸዋልና፤ ለስኬቱ ትግልና ጫና ውስጥ ናቸው። እኛስ የት ነን?

የወሬ ፖለቲካ

እኛ ኢትዮጵያ ብሄርተኞች ለ27 ዓመት ወያኔን ከመውቀስ ሌላ ስራ ባለመስራታችን የወያኔን ለሩብ ክፍለ ዘመን እንዲገዛ አደረግን። በቂ ጸረ-ወያኔ ፕሮፓጋንዳ ካሰራጨን ህዝቡ በአመጽ ይነሳል ብለን ገምተን ይሆናል ግን አልሆነም። በመጨረሻ አመጹን ያስነሳው ህዝቡ በእውን የትግሬ አድሎ በዝቶበት ነው። የትግሬ አድሎ አለ ብሎ በነ ኢሳት ስለተነገረ ሳይሆን ህዝቡ በለት ኑሮው ስላየው ነው (https://asfawdarguemeshal.blogspot.com/2016/10/ethnic-federalism-kills-meles.html)።

ስለዚህ የወሬ ፖለቲካ እንደማይሰራ የ27 ዓመት ማስረጃ አለን። እኛ ኢትዮጵያ ብሄርተኞች 100% ጊዜአችንን ስለ ወያኔ በማልቀስ ከማዋል ፋንታ 50%ኡን ህዝብ እና ልሂቃንን በማደራጀት ብናውለው የት ደርሰን ነበር።

አሁንም አንዳንድ ጓዶቻችን የወሬ ዘመቻ በጎሳ ብሄርተኞች እና አሁን በ ጠ/ሚ አቢይ ማካሄድ ጠቃሚ ይመስላቸዋል። የድሮውን ስህተት መድገም። ለ27 ዓመት ያልሰርዋን መቀጠል። ምን ማለት ነው የማይሰራን ነገር መደጋገም?

ምን አልባት ውስጣችን ማደራጀት እና ሌሎች የእውነት የፖለቲካ ስራዎች ከባድ እንደሆኑ ስለምናውቅ ወሬ ላይ በማተኮር ማምለጥ እንፈልግ ይሆን። ወይንም ሻዕብያ እና ህወሓት ግዙፍ በህዝባቸው ጽናት ግዙፍ ድርጅቶች ሆነው ሲገኙ እኛ ኢትዮጵያ ብሄርተኞች የነሱን 1% የሚያክል ድርጅት መመስራት ስላቃተን አፍረን ይህንን ላለማየት ይሆን ወደ ወሬ ፖለቲካ የምንሸሸው። የዝቅተኛ ስሜት አድሮብን ይሆን 6% ድጋፍ ያለው ወያኔ ለ27 ዓመት ሲገዛን አንድ ጠንካራ ድርጅት መፍጠር ባለመቻላችን?

ምክንያቱ ምንም ቢሆን የወረ ፖለቲካ አይሰራም እና ካሁኑኑ አቅማችንን ከዛ ወደ ከባድ ስራው ወደ መደራጀት ማሸጋሸግ አለብን። ይህ ማለት ካሁን ወድያ ወሬ ሳይሆን ስራ መስራት። መሳደብ ሳይሆን ብልጥ ሆኖ ትብብሮችን መፍጠር ለጊዜውም ቢሆን እስከንደራጅ። ድልዲዮችን ከማቃጠል መጠቀም። እንደ ጠ/ሚ አቢይ አይነቱን ከማራቅ ማቀፍ እና መጠቀም። ይህ ነው ፖለቲካ። እንጂ ዝም ብሎ ማውራት መገዛት ማለት ነው።

«ኢሳት ስለ ችግር አውርተው ሰማይ ተገለበጠ ብለው ያቆማሉ»

ዛሬ «ኢሳት ስለ ችግር አውርተው ሰማይ ተገለበጠ ብለው ያቆማሉ» አለችኝ እናቴ። ተስፋ የሚያስቆርጥ ነገር ላይ ለምን ያተኩራሉ አለች። እውነቷን ነው። ከኢሳት ተዕልኮ ጋር ይጋጫል። ሆኖም…

ኤርሚያስ ለገሰ በትላንቱ የኢሳት እለታዊ ፕሮግራም (https://youtu.be/mzQqTD-D2SM?t=2162) እንዳለው የወታደሮቹ አለ ቀጠሮ ወደ ቤተ መንግስት መሄዳቸው የህግ ወጥነት፤ ችልተኝነት፤ ስርዓትን አለማክበር፤ ስራ አለማክበር ወዘተ በሀገር እና መንግስት መብዛቱን የሚያሳይ አንድ ምሳሌ ነው። ችግር አለ ይቀጥላልም።

1. የ27/44 ወዘተ ዓመት ችግሮችን ለመፍታት እና ለማስተካከል ዓመታት ይፈጃል።
2. ስርዓትን በግዳጅ እና በፍርሃት ማቅበር የለመደ ሰው ግዳጁ እና ፍርሃቱ ሲቀሩ ልቅ ይሆናል።
3. የተለያዩ የህብረተሰባችን ክፍሎች ከነ ወታደሮች፤ አስተማሪዎች፤ ሰራተኞች ወዘተ ጥያቄዎቻቸው ለረዥም ዓመታት ተዳፍኖ በመቆየቱ አሁን ባንዴ ይፈነዳሉ።
4. አዲሱ መንግስት የማስፈራራት እና መረሸን ፍላጎት እንደሌለው ስለሚታወቅ የተለያዩ የህዝብ ክፍሎች ልቅ ሆነዋል።

ስለዚህ ተወያይቶ የተለያዩ መፍትሄዎች ማቅረቡ ጥሩ እና ገንቢ ነገር መሰለኝ። ከማማረር ይልቅ ተግባር!

አጸያፊ ግጭቶች ለተወሰነ ጊዜ ይቀጥላሉ

ብዙዎቻችን ለ27 ዓመታት በየ ክልሉ በዘውትር የሚካሄደውን የምናውቅ አይመስለኝም። የቤተሰቦቼ ሀገር ጨርጨር (ምዕራብ ሀረርጌ) እንደ ምሳሌ ተጠቅሜ ላስረዳ። ኢህአዴግ ስልጣን ክተቆጣጠረ ጀምሮ በየጊዜው «ነባሮቹን» (የጨርጨር ሙስሊም ኦሮሞዎች) እንወክላለን የሚሉ ጸንፈኛ ጎሰኛ እና ሙስሊም ተነስተው «መጤዎቹን» (ሙስሊም ኦሮሞ ያልሆኑት አማራ፤ ጉራጌ፤ ሶማሌ ወዘተ) በግድ ሙስሊም ሁኑ፤ ከሀገራችን ውጡ ወዘተ እያሉ ይነሳሉ። በሳውዲዎች ገንዘብ የሚደገፉ «ማድራሳዎች» (የጸንፈኛ እስልምና ትምሕርትቤትዎች) ይከፈታሉ ጽንፈኛ እስልምና ያስፋፋሉ። ጸንፈኛ ጎሰኝነት በስውር በየመንግስት መስሪያቤቱም ይንቀሳቀሳል «መጤውን» አባሩ ግደሉ ብሎ ይሰብካል። ይህ ጸንፈኝነት በየወቅቱ «መጤዎች» ላይ ጫና ይፈጠራል እስከ ሞት ያህል ጉዳት በየጊዜው ይደርሳል። እንደዚህ አይነት ክስተቶች ሲበዙ ፌደራል ፖሊስ ወይንም መከላከያ ይመጡና ጸንፈኞቹን አድነው አግኝነተው ያስሯቸዋል ግን አብዛኛው ጊዜ ይረሽኗቸዋል። ምርመራ፤ ፍርድ ቤት ወዘተ የለም። ዋና አቀነባባሪዎቹን ፈልገው ያጠፏቸዋል። ከዛ በኋላ ለተወሰነ ጊዜ ሁኔታው ይረጋጋል «መጤው» ትንሽ ሰላም ያገኛል። ግን ከትወሰነ ጊዜ በኋላ ጸንፈኞቹ እንደገና ይነሳሉ። አላለፉት 27 ዓመት ይህ ነበር የሚደጋገመው።

ከዚም አልፎ ተርፎ በለት ኑሮዋቸው «መጤዎች» ስለ ደህንነታቸው በትወሰነ ደረጃ ሁል ጊዜ ይጨንቃሉ። አባቶቻቸው ጭቋኝ የነበሩ ያማይፈለጉ «እንግዶች» እንደሆኑ እንዲሰማቸው ይደረጋል። እንደ ሁለተኛ ዜጋ ነው የሚታዩት። ማህበራዊ ችግር ከተፈጠረ ወይንም የህግ አስከባሪ ጉድለት ከመጣ ጉዳት ይደርስብናል ብለው ነው «መጤዎቹ» የለት ኑሮዋቸውን የሚኖሩት። በስጋት ነው የሚኖሩት። የከፋ ጊዜ ከመጣ ፌደራል ፖሊስ ወይንም መከላከያ ነው የሚያድንን ብለው ነው የሚያስቡት።

የህወሓት አሰራር እንዲህ ነበር በኦሮሚያ፤ ደቡብ፤ ቤኒሻንጉል፤ ሶማሌ ወዘተ ክልሎች። ፖሊሲአቸውን «ያዝ ለቀቅ» ብሎ መሰየም ይቻላል። ጎሰኝነትን በፖሊሲ ደረጃም ያራምዳሉ ጸንፈኛ ጎሰኝነት እንዲፈጠር እንዲኖር ያደርጋሉ። ግን ከቁጥጥራቸው ሲወጣ የወለዷቸውን ጸንፈኞች ያጠፏቸዋል እና እራሳቸውን እንደ የ«መጤው» ጠባቂ አድርገው ያቀርባሉ። «መጤውም» ምርጫ የለውም ለደህንነቱ ሁልጊዜ ወደ ፌደራል መንግስት ይመለከታል። ህወሓት የኖረው ይህን ክፉ ሚዛን ገንብቶ በመጠበቅ ነው።

አሁን በነ ጠ/ሚ አብይ አህመድ ዘመን ይህ አካሄድ አብቅቷል። በመጀመርያ ደረጃ ጎሰኝነትን ለመቀነስ ተነስተዋል። ሁለተኛ ደግሞ ሰላም፤ ፍቅር እና ፍትህ እንዲመጣ ነው የረዥም እቅዳቸው። በዚህ መሰረት ወንጀሎች እና ግጭቶች ሲፈጠሩ እንደ ድሮ የህወሓት አገዛዝ ገብተው አይረሽኑም። በህጋዊ መንገድ ጉዳዩን አጣርተው ፍትህ እና መፍትሄ በትክክሉ መንገድ ማድረስ ነው የሚፈልጉት። በዚህ መካከል ጸንፈኞች ፍርሃታቸው ቀንሶ ድሮ የማይደፍሩትን ያደርጋሉ። ወንጀሎች እና ግጭቶች ወዲያው አይቋረጡም መፍትሄ ቀስ ብሎ ይሆናል የሚገኝላቸው። በቅርቡ በሶማሌ፤ ቤኒሻንጉል፤ ሻሸመኔ ወዘተ የምናየው ይህ ነው። አልፎ ተርፎ በጠ/ሚ አብይ የግድያ ሙከራ ወይንም በስመኘው በቀለ ግድያ ዙርያም እንዲሁም ወደያው የፈጣን መልስ አልተገኘለትም። በህጋዊ ስነ ስርዓት እየተጣራ ነው (https://asfawdarguemeshal.blogspot.com/2018/07/blog-post_6.html)።

ከዚህ ሁሉም መካከል ደግሞ የአዲሱ ስርዓት አቅምን ማወቅ አለብን። የድሮ የህወሓት ርዝራዦች ገና ከመንግስት፤ መከላከያ፤ ፌደራል ፖሊስ፤ በተለይም ደህንነት ገና አልጸዱም ለማጽዳትም ረዥም ጊዜ ይፈጃል። እንኳን ሌላ የጠ/ሚ አብይን ደህንነት መጠበቅ እራሱ ከባድ ሆኗል። ስለዚህም ነው እነ አብይ በማንኛውም ስራ እንቅፋቶች እያገጠማቸው የሚሰሩት።

ስለዚህ ባሁኑ ጊዜ ከህወሓት የጠብ መንጃ ፍትህ-ቢስ አገዛዝ ወደ ጠ/ሚ አብይ አገዛዝ መሸጋገርያ ወቅት ገና ብዙ ወንጀል፤ ዘር ማጥፋት ሙከራዎች፤ ህዝባዊ ግጭቶች፤ ግድያዎች፤ ወዘተ ሳይቀጥሉ አይቀሩም። የጠ/ሚ አብይ መንግስት እስኪጠነክር ድርስ፤ የክልል ፖሊሶች እስኪጠነክሩ ድርስ፤ ህዝቡ እስኪረጋጋ ድርስ፤ ፖለቲከኞች እና ሌሎች መሪዎች እስኪረጋጉ እና ለጥያቄዎች መልስ እና አቅታጫ ማስያዝ እስኪችሉ ድርስ ይቀጥላል። የድሮ እንቅፋቶች እስኪነሱ ድርስ በርካታ ጉዳቶች ያጋጥሙናል። ከመታገስ እና አዲሱን መንግስት ባለን አቅም በተለይ በአቅም ግንባታ ደረጃ ከመርዳት በቀር ምንም ማድረግ አይቻልም።

ለተጎዱት ለተገደሉት በሙሉ ጸሎታችን ከነሱ ጋር ይሁን። የሁላችንም የተከማቸ የረዥም ዓመታት ኃጢአት ነውና ሀገራችንን በዚህ ሁኔታ እንድትሆን ያደረገው።